28 Haziran 2012 Perşembe

Teleskop!

Çok yakınlarda bir kuyunun içinden kafa çıkarma arzusu... Öte yandan birilerinin, bir şeylerle ilgili çözüm olacağına inanma arzusu... Kişi nefes alamadığı noktada ya çok bakımsız hale geliyor ya da dünyanın en güzel kadını/en yakışıklı adamı olup çıkıyor.

Yaşanılan, içte biriktirilen enerji yansıyor, o bulunuyor, geliyor, misafir oluyor...
Cemal Süreya'nın şarkılaşan şiiri kulakta fon oluyor. Birileri konuşurken o hep arkadan çalıyor. Haftalarca verilmeye çalışılan kilolar uçup gidiyor. Belki hafifleme isteği, belki de gerçekten hafiflik...

Rüyalar kundaklaşıp, pembe örtüler içinden nefes alan solukları tanımlıyor...

Zaman da bükülüyor... Belki 3 sene boyunca tadına varıp bakılamayan yarım ay, 2 saat içine bakıp, içini anlatınca anlam buluyor.

Tümü mucize olmamakla beraber zaman su gibi akıp gidiyor... ya da umulan o oluyor!

2 yorum:

Adsız dedi ki...

harika.. yazınızı çok beğendim. ancak biraz daha konuyu açabilirdiniz..

Zamanın bükülmesi net olmayan duyguların girift bir hal almasıyla daha da çekici oluyor ama aslında bir girdabın içine gülerek gidiyor insan. bükülen zaman uzaktan heyecan vericeğine inandığın yeni bir heyecan yaşayacağını düşündüğün koca bir girdab. içine düştüğünde bu sefer korkularınla yüzleşiyorsun. herşey beyazken birden siyahlaşıveriyor hayat. ya boğulacaksın ya da zamanın bir başka noktasına sıçrayıp mutlu olacaksın sonunda.. hayat hepten bir risk. en mutlu gününde bile o riski kucaklıyorsun. omzuna konan uğur böceğinin üstüne pislemeden uçup gideceğinin garantisi yok..

Benimde bir çocukluk hayalimdi Teleskop. Hep uzaklarda ki o muhteşem güzellikte ki dengeyi görmek gidemesemde beynimde o hazzı yaşamaktı amacım. belkide bana ait olmayan içinde bulunduğum dünyanın dışında yaşamak arzusunun dışa vurumuydu bu hevesim. en güzel kadın en güzel dünya en güzel heyecan belki o dingin denge huzurdu bu hevesim. Bir teleskopla dünyadan ve içindeki herşeyden boşanacaktım.. ama hala bir teleskopum yok. belki sahip olursam hayalimde elde ettiğim tüm bu düşüncelerden ayrılacağım korkusu şuan yaşadığım. bilemiyorum. ama teleskop benim platonik bir aşkım galiba..

Ay, her zaman size göz kırpsın. Sevgilerle...

hakan dedi ki...

güzel....